به گزارش مرز اقتصاد، ماراتن کیش در پنج سال گذشته به یکی از نمادهای مثبت ورزش همگانی کشور بدل شده؛ رویدادی که هم استانداردهای جهانی را رعایت میکند، هم زیبایی مسیرش چشم هر شرکتکننده بینالمللی را خیره میسازد.
ثبت جهانی، مسیر منحصربهفرد، مشارکت هزاران نفر، نشاطی گسترده در خانوادهها و معرفی چهره مدرن جزیره به جهان – همه اینها دستاوردهایی است که هر کشوری آرزوی آن را دارد.
اما امسال، این فرصت بزرگ در گرداب حاشیهها فرو رفت. به جای آنکه رسانهها از شکوه و کیفیت بالای ماراتن بنویسند، روایت غالب به چند تصویر محدود از پوشش نامناسب برخی شرکتکنندگان تقلیل یافت؛ تصاویری که اجازه ندادند زیبایی رویداد دیده شود.
تلختر اینجاست که این اشتباه نه از سوی منتقدان، بلکه از دل خود برگزارکنندگان و معدود شرکتکنندگانی بود که بیدقت رفتار کردند و «فرصتی ملی» را به آتش
حاشیه سپردند.
ماراتن کیش میتوانست الگویی جهانی از ایرانِ جوان، پرانرژی و منظم باشد؛ پلی میان فرهنگ و ورزش، و بستری برای جذب گردشگر و حتی کاهش خروج ارز در سفرهای مشابه به دبی.
اما آنچه دیده شد، نه مسیر زیبا و شور هزاران دونده، بلکه چند قاب نامناسب بود که همه زحمات را زیر
سایه برد.
جامعه امروز، پس از سالها چالش، به تعادلی در مسئله پوشش رسیده است-تعادلی شکننده و ارزشمند. چنین رفتارهای نسنجیده میتواند این آرامش نسبی را دوباره برهم بزند و فضای اجتماعی را به سمت حساسیتهای خستهکننده گذشته بازگرداند؛ اتفاقی که نه به سود ماراتن است و نه به مصلحت
انسجام ملی ما.
ماراتن میتوانست روایت افتخار باشد، نه حاشیه. فرصتی برای نشان دادن چهره زیبای ایران به جهان، که این بار… شما سوزاندید.
