افزایش جمعیت سالمندان و مبتلایان به دمانس، چالشهای مراقبتی جهانی را تشدید کرده است؛ فناوریهای نوین مانند روباتها و حسگرهای هوشمند، راهکاری امیدبخش برای بهبود کیفیت زندگی و کاهش فشار بر خانوادهها ارائه میدهند.
در بسیاری از کشورها، محدودیت نیروی انسانی لازم برای مراقبت و همچنین افزایش هزینههای بهداشت و درمان، باعث شده است که سیستمهای حمایتی با مشکلات جدی و پیچیدهای روبرو شوند. اما با کمک فناوریهایی نظیر رباتها، حسگرها و تجهیزات هوشمند، امکان بهبود مدیریت سلامت و امنیت سالمندان برای خانوادهها و مراقبان فراهم شده است، البته در نظر داشته باشید که این فناوریها هدفی برای جایگزینی ارتباطات انسانی ندارند.
به گزارش بیبیسی، ژاپن کشوری است که تقریباً ۳۰ درصد از جمعیت آن را افراد بالای ۶۵ سال تشکیل میدهند و با بحرانهای جدی در حوزه دمانس و کمبود مراقبان متخصص دست و پنجه نرم میکند. در سال گذشته، بیش از ۱۸ هزار فرد مبتلا به فراموشی این کشور از خانههای خود خارج شدند و برخی از آنها هرگز بازنگشتند. دولت ژاپن پیشبینی کرده است که هزینههای مرتبط با سلامت و مراقبت از مبتلایان به دمانس تا سال ۲۰۳۰ به ۱۴ تریلیون ین برسد و در این راستا، فناوریهای نوین به عنوان راهکاری کلیدی مطرح شدهاند.
فناوری در خدمت شناسایی و مراقبت از مبتلایان به دمانس
برای مقابله با کمبود نیروی انسانی و افزایش هزینههای مربوط به مراقبت، ابزارهایی نظیر GPS و رباتهای کمکی توسعه داده شدهاند تا زندگی سالمندان با امنیت و آسودگی بیشتری همراه باشد. در برخی از مناطق، از تجهیزات GPS و دستگاههای هشداردهنده پوشیدنی استفاده میشود که امکان نظارت بر وضعیت سالمندان را برای خانوادهها و مراقبان فراهم میآورد. این تجهیزات به شناسایی موقعیت افرادی که از خانه خارج شدهاند کمک میکنند و حتی فروشندگان محلی نیز در قالب شبکههای حمایتی، در یافتن افراد گمشده مشارکت دارند.
علاوه بر این، فناوریهای مدرن توانستهاند به شناسایی اولیه دمانس بپردازند. به عنوان نمونه، محصولاتی همچون aiGait که توسط شرکت فوجیتسو طراحی شدهاند، از طریق تجزیه و تحلیل الگوی راه رفتن افراد، قادر به شناسایی علائم اولیه این بیماری هستند و به پزشکان کمک میکنند تا درمانهای سریعتر و مؤثرتری را ارائه دهند.
افزون بر این، رباتهای اختصاصی در دست توسعه قرار گرفتهاند که میتوانند زندگی روزمره سالمندان را آسانتر کنند. به عنوان نمونه، ربات AIREC که توسط دانشگاه واسدا ساخته شده است، میتواند کارهایی مانند کمک به پوشیدن جوراب، آشپزی و جمعآوری لباسها را انجام دهد و در آینده حتی قادر به جلوگیری از زخم بستر نیز خواهد بود.
علاوه بر این نوع فناوریها، رباتهای کوچکتر نظیر Poketomo طراحی شدهاند که وظایفی همچون اطلاعرسانی زمان مصرف دارو را انجام داده و از طریق گفتگو، به کاهش انزوای اجتماعی کمک میکنند.
تقویت تعاملات انسانی با وجود پیشرفت فناوری: تجربه کافه سفارشات اشتباه
با همه این پیشرفتها در حوزه فناوری، کارشناسان همچنان تاکید دارند که رباتها نمیتوانند جای ارتباطات انسانی را بگیرند. هدف از توسعه این فناوریها، کمک به مراقبان و بهبود کیفیت زندگی بیماران است و نباید ارتباطات اجتماعی به حاشیه رانده شود. نمونهای ملموس از این رویکرد، «کافه سفارشات اشتباه» در توکیو است که بر تقویت تعاملات اجتماعی با افراد مبتلا به دمانس تمرکز دارد.
این کافه که در توکیو شروع به کار کرده است، محیطی را فراهم میکند که افراد مبتلا به زوال عقل بتوانند از طریق فعالیت در آن، حس ارزشمند بودن و مشارکت در جامعه خود را تجربه کنند. آکیکو کانا، بنیانگذار این کافه، با این هدف آن را راهاندازی کرد که افراد مبتلا به دمانس بتوانند با حضور در آن، بخشی از نقش اجتماعی خود را احیا کنند و احساس مفید بودن در کنار دیگران را بازیابند.