جوکوویچ منصف‌ترین بازنده جهان تنیس!

به گزارش مرز اقتصاد و به نقل از  ورزش سه

این واقعیت که نواک جوکوویچ محبوب‌ترین تنیسور جهان نیست روز یکشنبه در فینال تماشایی ویمبلدون مقابل کارلوس آلکاراز یک بار دیگر مشخص شد. هنگامی که جوان اسپانیایی اولین امتیاز خود را به دست آورد، تشویق‌های بلندی به گوش رسید که با نمونه مشابه آن برای جوکوویچ کاملا متضاد بود.

این صرب ۳۶ ساله بارها و بارها در طول مسابقات با اشاره به تماشاگران توجهات را به خود جلب کرد. گاهی اوقات از این که وقتی شکست می‌خورد هوادارانش مورد تشویق قرار می‌گیرند، خوشش نمی‌آمد و گاهی اشاره‌اش فقط به سمت مربیانش بود. اما نواک جوکوویچ اینگونه است، او آخرین نفری است که از جمع سه سوپراستار باقی مانده و گاهی اوقات هم اینگونه رفتار می‌کند.

او مجبور است انتقاداتی را که از رفتارهایش – که گاهاً با انجام آن شبیه دیوها می‌شود – صورت می‌گیرد، تحمل کند، اما از طرف دیگر نباید نادیده گرفت که جوکوویچ همیشه یک بازنده منصف بوده است. مصاحبه‌هایی مانند مصاحبه درست بعد از فینال یکشنبه نشان از بلوغ و عظمت دارد. این یکی از دلایلی است که رقبای او در تنیس به سختی در صحبت کردن از او با بالاترین احترام مشکل نشان داده‌اند.

برخلاف راجر فدرر یا رافائل نادال، در مسابقات بزرگ جوکوویچ، بیشتر دیده می‌شود که حداقل برخی از تماشاگران (غیر صرب) برای دیدن شکست او می‌آیند. زیرا به سادگی نسبت به این موضوع واکنش نشان می‌دهد. در این بین اما به نظر می‌رسد برخلاف چند سال پیش او دیگر نمی‌خواهد به هر قیمتی مورد حمایت همه قرار گیرد.

جوکوویچ جای خود را در کتاب‌های تاریخ تنیس پیدا کرده است. حقایق ورزشی به جای او صحبت می‌کنند و او دیگر مجبور نیست چیزی را به کسی ثابت کند. هنگامی که او پس از پیروزی در بسیاری از مسابقات یا شکست‌های نادر با تماشاگران صحبت می‌کند، اغلب سرگرم کننده‌تر از سایر ستاره‌های صحنه است. به همین دلیل، جوکوویچ، اگر هم شایسته عشق‌ ورزیدن نباشد، لااقل لایق احترامی است که تا کنون به حد کمال، آن را دریافت نکرده است.