به گزارش مرز اقتصاد و به نقل از خبر آنلاین
به این ترتیب، برخی معتقدند که سازندگان باستانی اهرام مصر، خطوط نازکا، و برخی دیگر از آثار باستانی، از دستورالعمل های فرازمینی پیروی می‌کردند. شاید دستانی که این سایت‌ها را ساخته‌اند واقعاً از این دنیا نبوده اند.
مطمئناً، فکر کردن به اینکه آیا بیگانگان از زمین دیدن کرده اند یا خیر، جالب است. به هر حال، انسان ها در آستانه گسترش دسترسی ما به فضا هستند و مکان‌هایی مانند مریخ در دید ما هستند. اما حقیقت این است که هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد بیگانگان تاکنون در اینجا بوده اند و استناد به توضیحی فراطبیعی برای برخی از شگفت‌انگیزترین دستاوردهای بشری به معنای نادیده گرفتن روش‌های شگفت‌انگیزی است که تمدن‌های ماقبل تاریخ توانسته‌اند برخی از بزرگترین و مرموزترین سازه‌های روی زمین را بسازند.
خارج از پایتخت قدیمی اینکاها یعنی کوزکو، قلعه‌ای به نام ساکسی هوامان در کوه‌های آند پرو قرار دارد. برخی می‌گویند ساکسی هوامان که از سنگ‌های عظیمی ساخته شده‌اند که مانند یک پازل روی هم چیده شده‌اند، می‌تواند اثر یک تمدن باستانی باشد که از دوستان بین‌ستاره‌ای کمک کوچکی داشته است.
دیوارهای قلعه به هم پیوسته ۱۰۰۰ ساله از سنگ‌هایی ساخته شده‌اند که وزن هر کدام به ۳۶۰ تن می‌رسد و قبل از بلند شدن بیش از ۳۲ کیلومتر حمل شده و با دقت در جای خود قرار گرفته‌اند.
پاسخ به این پرسش که چگونه یک فرهنگ باستانی چنین شاهکار مهندسی را انجام داده است، بسیار سرگرم کننده بوده‌است؛ معلوم شد که اینکاها در ساختن خانه‌ها و مجتمع‌های مستحکم به همان اندازه که در تماشای آسمان و نگه‌داشتن تقویم مهارت داشتند، با استعداد بودند. در واقع، ساکسی هوامان تنها نمونه از این سنگ تراشی پیچیده نیست؛ دیوارهای مشابهی در سرتاسر امپراتوری اینکا وجود دارد، از جمله یکی در کوزکو که در آن یک سنگ ۱۲ زاویه به دقت در جای خود قرار داده شده است.
اخیراً، باستان شناسان ردپایی از سیستم طناب و اهرمی را کشف کرده‌اند که اینکاها برای انتقال سنگ از معادن خود به شهرهای خود استفاده می‌کردند، سیستمی که به جای معماران بیگانه بر قدرت و نبوغ متکی بود.
در فلاتی مرتفع و خشک در حدود ۳۲۱ کیلومتری جنوب شرقی لیما، بیش از ۸۰۰ خط سفید طولانی و مستقیم در صحرای پرو حک شده‌است که ظاهراً تصادفی است. ۳۰۰ شکل هندسی و ۷۰ شکل از حیوانات از جمله عنکبوت، میمون و مرغ مگس خوار به آنها می‌پیوندند.
طولانی ترین خطوط به صورت یک پیکان برای کیلومترها مستقیم می‌روند. بزرگترین شکل‌ها تقریباً ۳۶۷ متر امتداد دارند و به بهترین شکل از هوا قابل مشاهده هستند. دانشمندان گمان می‌کنند که نقاشی‌های نازکا تا دو هزار سال قدمت دارند و به دلیل قدمت، اندازه، دید از بالا و ماهیت اسرارآمیز آنها، این خطوط اغلب به عنوان یکی از بهترین نمونه‌های دست ساز بیگانگان روی زمین ذکر می‌شوند. در غیر این صورت، چگونه یک فرهنگ باستانی می توانست چنین طرح های عظیمی را در بیابان بسازد بدون اینکه بتواند پرواز کند؟ و چرا؟
به نظر می رسد، درک چگونگی آن نسبتاً آسان است. این طرح‌های معمایی که ژئوگلیف نامیده می‌شوند، با برداشتن لایه‌ی بالای سنگ‌ها و نمایاندن شن‌های سفید درخشان‌تر زیر آن ساخته می‌شوند.
درک دلیل کمی سخت‌تر است. اولین بار در اوایل دهه ۱۹۰۰ مورد مطالعه قرار گرفت، در ابتدا گمان می رفت که این طرح‌ها با صورت‌های فلکی یا انقلاب‌ها همسو باشند، اما تحقیقات جدیدتر نشان می‌دهد که خطوط نازکا به مکان‌های تشریفاتی یا آیینی مرتبط با آب و باروری اشاره دارد و علاوه بر این که از هوا قابل رویت است، اشکال از کوهپایه‌های اطراف نیز قابل مشاهده‌است.
درست خارج از قاهره، در جیزه، مشهورترین اهرام مصر از صحرا برخاسته‌است. اهرام جیزه که بیش از ۴۵۰۰ سال پیش ساخته شده‌اند، مقبره‌های یادبودی هستند که ملکه‌های باستانی و فراعنه در آن دفن شده‌اند.
اما مصریان دقیقاً چگونه این چیزها را ساختند؟ هرم بزرگ از میلیون‌ها سنگ دقیق تراشیده شده با وزن حداقل دو تن ساخته شده‌است. حتی با وجود جرثقیل‌ها و سایر تجهیزات ساختمانی امروزی، ساختن هرمی به بزرگی فرعون خوفو یک چالش بزرگ خواهد بود.
و سپس پیکربندی نجومی اهرام وجود دارد که گفته می‌شود با ستارگان کمربند جبار هماهنگ است. همچنین، نظریه پردازان بیگانه اغلب به این واقعیت اشاره می‌کنند که این اهرام سه گانه شکل بهتری نسبت به سایر اهرام دارند که قرن‌ها بعد ساخته شده‌اند.
پس آیا اهرام مصر مصنوعات موجودات فضایی هستند؟ نه دقیقا. درست است که دانشمندان کاملاً مطمئن نیستند که مصریان باستان چگونه اهرام را می‌ساختند و به ویژه چگونه این کار را به این سرعت انجام می‌دادند اما شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد این مقبره‌ها کار هزاران دست زمینی هستند.
دایره‌ای عظیم از سنگ‌ها که وزن برخی از آنها به ۵۰ تن می‌رسد، در حومه شهر انگلیسی در خارج از سالزبری قرار دارد. این بنای یادبود نوسنگی که به نام استون هنج شناخته می‌شود، الهام بخش نویسنده سوئیسی، اریش فون دانیکن بود تا پیشنهاد کند که این یک مدل از منظومه شمسی است که به عنوان یک سکوی فرود بیگانگان نیز عمل می‌کرد. در غیر این صورت، چگونه ممکن است آن سنگ‌های عظیم صدها مایل دورتر از خانه خود قرار بگیرند.
هیچ کس نمی‌داند دقیقاً معنای استون هنج چیست، اما، مانند سایر سایت‌های این مجموعه، توضیح آن مربوط به بیگانگان نیست. در عوض، دانشمندان نشان داده‌اند که ساخت چنین چیزی با استفاده از فناوری‌هایی که در حدود ۵۰۰۰ سال پیش، زمانی که اولین سازه‌ها در این مکان ساخته شدند، واقعاً ممکن است. و اکنون، به نظر می‌رسد که سنگ‌ها با انقلاب‌ها و کسوف‌ها هم‌تراز هستند، که نشان می‌دهد سازندگان استون هنج حداقل مراقب آسمان‌ها بوده‌اند، حتی اگر از بالا نیامده باشند.
Teotihuacán، به معنای «شهر خدایان»، شهری وسیع و باستانی در مکزیک است که بیشتر به خاطر معابد هرمی شکل و خطوط نجومی‌اش شناخته شده‌است. Teotihuacán بیش از ۲۰۰۰ سال پیش ساخته شده است. قدمت، اندازه و پیچیدگی Teotihuacán می‌تواند آن را ماورایی جلوه دهد، اما تا حد زیادی کار انسان است.
دانشمندان گمان می کنند که طی قرن‌ها، ترکیبی از فرهنگ‌ها از جمله مایا، زاپوتک و میکستک، شهری را ساخته‌اند که می تواند بیش از ۱۰۰۰۰۰ نفر را در خود جای دهد. Teotihuacán با نقاشی‌های دیواری، ابزار، سیستم حمل‌ونقل و شواهدی از شیوه‌های کشاورزی پیشرفته، اغلب از نظر فناوری بسیار توسعه‌یافته‌تر از آنچه در مکزیک پیش از آزتک ممکن بود، در نظر گرفته می‌شود.
نزدیک به ۹۰۰ پیکره انسانی که از سنگ حکاکی شده‌اند، در کناره‌های آتشفشان‌های خاموش جزیره قرار گرفته‌اند. آنها به طور متوسط ۴ متر قد و ۱۴ تن وزن دارند و به نظر می‌رسد که از مواد نرم آتشفشانی موجود در معدن Rano Raraku تراشیده شده باشند.
دلایل کنده کاری موآی مرموز است، اگرچه احتمالاً به دلایل مذهبی یا آیینی حجاری شده است. همچنین دقیقاً مشخص نیست که چه اتفاقی برای راپا نویی سازنده سنگ افتاده است، اما یک نظریه پیشرو نشان می‌دهد که تمدن آنها تسلیم یک فاجعه زیست‌محیطی ساخته خود آنها شده است.