باتوجه به جغرافیای استان و نزدیکی با کشورهای افغانستان و پاکستان باید به وضعیت آسیب‌های اجتماعی سیستان و بلوچستان بیشتر از سایر استان‌ها دقت شود. مسأله اعتیاد از دیرباز در این استان نگرانی‌های زیادی را به دنبال داشته، چرا که می‌تواند بنیان خانواده را به راحتی از هم بپاشد. بدون شک انواع آسیب‌های اجتماعی در همه جای دنیا وجود دارد و کشور ما هم از آن مستثنا نیست ولی برخی از استان‌ها بیشتر از سایرین درگیر آن هستند. آن هم شاید به دلیل جغرافیای منطقه در کنار وضعیت اقتصادی باشد. سیستان و بلوچستان با مشکلاتی مانند ورود آسان مواد مخدر به شهرها و روستاهایش دست به گریبان است. همان طور که عباس اویسی، مدیرکل بهزیستی استان هم به «ایران» می‌گوید، اعتیاد یک معضل جدی و از جمله اساسی‌ترین مشکلات به شمار می‌رود. مسأله دیگری که نگرانی مسئولان استان و همچنین پایتخت را باید به دنبال داشته باشد، موضوع حفظ بنیان خانواده‌هاست. هرچند هنوز مسأله طلاق مانند اعتیاد نمی‌تواند یک بحران باشد اما موضوعی نگران کننده به شمار می‌رود.
با نگاهی کلی به موضوع آسیب‌های اجتماعی شاید اعتیاد، توجه بیشتری را جلب کرده اما در بقیه موضوعات، اهتمام بیشتری ضرورت دارد. به اعتقاد اویسی باید زیرساخت‌ها را مورد توجه بیشتری قرار داد. از این رو مؤلفه‌هایی مانند شغل، درآمد و استفاده از ظرفیت‌های جدید در حوزه‌های آموزش و پرورش و بهداشت و درمان پس از سفر آقای پزشکیان می‌تواند متحول شود.
تأکید دوباره بر حذف
مدارس کانکسی و خشتی
سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود که جشن پایان کار مدارس خشتی و کانکسی گرفته شد. آن روز شاید هیچ گاه فکر نمی‌کردیم چنین مدارسی بار دیگر در استان سیستان و بلوچستان برپا شود. اکنون ۹۰۰ هزار دانش‌آموز در سیستان و بلوچستان مشغول تحصیل هستند، زمانی که والدین در شهرهای بزرگ به فکر این هستند که فرزندشان را در کدام یک از مدارس غیرانتفاعی با بهترین تسهیلات و امکانات ثبت نام کنند، برخی کودکان سیستانی و بلوچ همچنان به مدارس کپری می‌روند یا حتی والدین برخی از دانش‌آموزان با مدیران مدارس در حال کلنجار رفتن هستند تا فرزندانشان در کلاسی بالای ۵۰ نفره جایی داشته باشند و با ادامه تحصیل بتوانند آینده‌ای بهتر از پدر و مادر برای خود بسازند. آن روزی که به اصطلاح جشن پایان کار مدارس کانکسی و خشتی گرفته شد به نوعی این صورت مسأله بود که حذف می‌شد. حتی قرار بود آن دسته از کلاس‌های سنگی هم مانند خشتی‌ها با لودر تخریب شود. اما تعداد کلاس‌ها اضافه نشدند و انبوه دانش‌آموزان باید درهمین کلاس‌های موجود گنجانده می‌شدند تا اینکه این وضعیت کم کم غیرقابل تحمل شده و برای دانش‌آموزان بی‌کلاس و مدرسه سعی شد با برگرداندن مدارس کانکسی و خشتی و گاهاً سنگی، بتوان کورسوی چراغ علم آموزی را روشن نگه داشت. علاوه بر آن کمبود نیروی انسانی از همان
سال‌ها حل شد.
حمیدرضا رخشانی، مدیرکل سابق آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان به «ایران» توضیح می دهد: با گزارش‌های موجود در حال حاضر در دوره ابتدایی حتی در مرکز استان کلاس‌هایی با بیش از ۵۰دانش‌آموز برگزار می‌شود. بنابراین ازدیاد دانش‌آموزان در کلاس می‌تواند انبوهی از مشکلات را ایجاد کند.
حالا بعد از سفر رئیس جمهور کشورمان به این استان و تزریق بودجه به سیستم آموزش و پرورش امیدها برای بهبود وضعیت آموزشی در این استان افزایش قابل توجهی یافته است.
در سفر رئیس جمهور کشورمان به استان سیستان و بلوچستان دغدغه‌ها و مطالبات زیادی نیز از سوی مسئولان و کارشناسان حوزه‌های اجتماعی مطرح شد و پزشکیان گوش شنوایی برای این افراد داشت. به اعتقاد او، وحدت و انسجام است که می‌تواند ما را به پیش ببرد؛ وفاق در درون حاکمیت و وفاق با مردم و تعهداتی که با مردم داریم.
نخبگان و فرهیختگان سیستان و بلوچستان هم در دیدار با رئیس دولت وفاق ملی با تشریح ظرفیت‌های بی‌نظیر استان این موضوع را یادآوری کردند که مردم این دیار هیچ‌گاه در حفظ تمامیت این منطقه کوتاهی نخواهند کرد و اینکه سیستانی و بلوچ دو روح در یک جسم هستند؛ جسمی که در حفظ و تمامیت منطقه کوتاهی نکرده و نخواهد کرد. در همین رابطه، یکی از فعالان اجتماعی استان تأکید کرد که سیستان و بلوچستان با همه ظرفیت‌ها و فرصت‌های طلایی که دارد، گنجی پنهان با محرومیتی آشکار است و برای اینکه مسائل و مشکلات سیستان و بلوچستان حل شود باید همدلی و همزبانی با یکدیگر داشته باشیم.