با توجه به شرایط تراکتور و بازیکنانی که در اختیار دارد، به نظر می‌رسد نباید شاهد بریز و بپاش و فعالیت گسترده این تیم در فصل نقل و انتقالات زمستانی لیگ برتر باشیم.
تراکتور در سالیان اخیر، بخصوص از زمانی که محمدرضا زنوزی مالکیت این باشگاه را بر عهده گرفته، در فصل نقل و انتقالات اغلب رفتاری هیجانی داشته تا منطقی. گاهاً دیده بودیم که تراکتور، بازیکنانی را با قراردادهای نجومی جذب می‌کرد که نه نیازی به آن‌ها داشت و نه تأثیری از حضورشان گرفت. فقط ستاره‌هایی را به تبریز برد که جذب‌شان بیشتر جنبه تبلیغاتی داشت تا رقابتی و فوتبالی.
در تابستان اخیر اما روشِ فعالیت تراکتور در بازار نقل و انتقالات به کلی تغییر کرد. دیگر شاهد رفتارهایی شبیه به قبل نبودیم؛ ستاره‌ها بر اساس نیاز تیم به تبریز رفتند و البته بازیکنی هم جذب نشد که کارایی لازم را نداشته باشد. در زمینه جذب مربی هم شاهد چنین مسأله‌ای بودیم. اسامی بزرگ هرگز مطرح نشد؛ همان‌هایی که در گذشته روی نیمکت تراکتور نشستند و البته هرگز عملکرد مطلوب و قابل دفاعی ارائه نکردند.
دراگان اسکوچیچ که روزهای موفقی را در قامت سرمربی تیم ملی ایران سپری کرده بود، راهی تراکتور شد تا شاید بتواند این تیم را به قله لیگ برساند و جام طلسم‌شده را فتح کند. حالا و در پایان هفته دوازدهم، تراکتوری را تماشا می‌کنیم که کوچکترین نقطه ضعفی ندارد. بازیکنان، افکار اسکوچیچ را به بهترین شکل ممکن در زمین پیاده می‌کنند و در کسب نتیجه هم می‌بینیم که تراکتور صدرنشین است و امید بسیاری برای قهرمانی در لیگ بیست‌وچهارم دارد.
ابتدای فصل خیلی‌ها بر این عقیده بودند که جذب علیرضا بیرانوند، دانیال اسماعیلی‌فر و مهدی ترابی، در راستای همان رفتار قدیمی مدیران تراکتور است. حالا اما آن روی سکه را می‌بینیم. بیرانوند به شکلی فوق‌العاده از دروازه تراکتور حراست کرده و با ۸ کلین‌شیت، از این حیث بهترین دروازه‌بان لیگ است.
دانیال اسماعیلی‌فر در دفاع راست کم‌نوسان ظاهر شده و نشان داده بی‌دلیل باشگاه تراکتور برای جذب او اقدام نکرده است. همچنین مهدی ترابی که در فاز تهاجمی یکی از بهترین بازیکنان لیگ بوده و در ترکیب تراکتور هم مانند دوران حضورش در پرسپولیس، درخشیده است. ترابی در خط حمله تراکتور، مربعی غیر قابل مهار، همراه با تومیسلاو اشترکالی، مهدی هاشم‌نژاد و امیرحسین حسین‌زاده تشکیل داده که حاصل آن ثبت ۲۰ گل در ۱۲ بازی است.
تراکتور همچنین با ۵ گل خورده در ۱۲ بازی، بهترین خط دفاع لیگ را به خود اختصاص داده. این یعنی زوج مرکز خط دفاع این تیم، متشکل از شجاع خلیل‌زاده و عارف آغاسی هم توانسته‌اند کم‌نقص و بی‌نوسان ظاهر شوند. بخصوص خلیل‌زاده که در زمین و بخصوص به لحاظ آماری اثبات کرده که بی‌دلیل از سن و سال او و حضورش در ترکیب تیم ملی ایران خرده می‌گیرند.
تراکتور در مرکز خط میانی هم بازیکنانی نظیر ایگور پوستونسکی و ریکاردو آلوز را در اختیار دارد. اولی خرید موفق اسکوچیچ در بازار تابستانی بود و دومی هم سال‌هاست یکی از بهترین بازیکنان لیگ برتر محسوب می‌شود. به این‌ها باید نفرات جایگزینی مانند حسین پورحمیدی در دروازه، عارف غلامی در مرکز خط دفاع، مهدی شیری در دفاع راست و هافبک میانی، مهدی حسینی و پوریا پورعلی در مرکز زمین، سجاد آشوری و سوکول چیکالشی در خط حمله را هم اضافه کرد.
تنها خرید ناموفق تراکتور در نقل و انتقالات تابستانی، مهدی عبدی بود که کمتر در تفکرات اسکوچیچ قرار گرفته و اغلب روی نیمکت نشسته تا اینکه درون زمین باشد. با این شرایط، به نظر می‌رسد تراکتور در نقل و انتقالات زمستانی، روزهای آرامی را سپری کند. وقتی تیمی در تمام پست‌ها بازیکن باکیفیت و آماده دارد، چه نیازی است که وارد بازار شود و خرید کند؟
به جز یکی دو مورد که شاید انتقال آن‌ها قرضی باشد، بعید است تراکتور فعالیت گسترده‌ای را در نقل و انتقالات زمستانی داشته باشد. مگر اینکه بازیکنی دچار آسیب‌دیدگی شود که بحث آن جدا است.