روز پدر؛ روز همه خوبیها

به گزارش مرزاقتصاد _ خانواده مهمترین رکن یک جامعه و پدر یکی از اصلی ترین ارکان خانواده است؛ نقشی مهم و اساسی که فقدان و نبود آن هیچ جبرانی برای خانواده ندارد؛ نقش پدر از جایگاه و اهمیت بالایی در دین مبین اسلام برخوردار است و به همین سبب در ایران روز میلاد پدر عالم، علی ابن ابی طالب(ع) به یمن و افتخار میلاد این انسان بزرگ، به عنوان روز همه خوبی‌ها، روز پدر نامگذاری شده است.

برای روز پدر به سراغ چند جوان که خود پدر هستند رفتیم، پدران جوانی که به توصیف پدران خود پرداخته اند، برخی پدران دیگر در جمع خانواده نیستند اما در آسمانها به یاد فرزندانشان هستند.

صابر که ۳۶ ساله است و یک سالی است پدر محمد پارسا شده، درباره روز پدر می‌گوید: از زمانی که پدر شده‌ام، نقش پدرم را در زندگی شخصی‌ام بیشتر درک می‌کنم؛ پدرم کارمند بود و با حقوق کمی که می‌گرفت زندگی من و ۲ خواهرم را اداره می‌کرد، هیچ‌گاه برای خودش خرید شخصی نمی‌کرد، ۲ دست لباس یکی برای مهمانی و دیگری برای کار داشت، در خانه نیز یک لباس معمولی و همیشگی می‌پوشید، اما برای ما کم نمی‌گذاشت و احتیاجات ما را بدون کم و کاست فراهم می‌کرد.

صابر بعض می‌کند و می‌گوید: پدر انسان بزرگی است، امیدوارم اکنون که پیری به سراغش آمده است، فرزند و شاید عصای دست شایسته ای برایش باشم.

حامد جوان ۴۰ ساله و پدر امیررضا و امیرحسین است، او که عاشقانه فرزندانش را دوست دارد، وکیل است و معتقد است محبت پدرانه در هیچ قانون و قاموسی نمی‌گنجد.

او ادامه‌ می‌دهد: پدر به معنای واقعی، جان و مال خود را در راه موفقیت فرزندانش خرج می‌کند، با بزرگ شدن و رشد کردن فرزندانش آرزوهای خود را در آنها می یابد و تلاش می‌کند تنها بهترین خودشان باشند.

حامد معتقد است که او و خواهرش هیچگاه نتوانسته‌اند حتی ساعتی از زحمات پدر مرحومشان را جبران کنند و می‌گوید: پدرم خیاط مردانه بود، برایمان لباس‌های زیبا و شیک می دوخت اما خودش همیشه ساده‌تر از همه اعضای خانواده لباس می‌پوشید و اگر محبتی به او می‌کردیم با بوسه‌های مهربانانه‌اش، جبران می‌کرد.

علیرضا جوان ۳۲ ساله و پدر آرمان و آرزو است؛ او که در یک شرکت خصوصی کار می‌کند، روز پدر را روز انسان‌های مظلوم توصیف می‌کند و می‌گوید: پدر مظلوم‌ترین عضو خانواده است؛ بیشتر زمان خود را در محل کار می‌گذراند و وقتی به خانه می‌آید، از فرط خستگی گویا روح‌ از بدنش جدا می‌شود و روزی مانند خودکار تمام می‌شود.

پدر علیرضا، نقاش ساختمانی بود؛ او می‌گوید پدرم تا سن ۷۰ سالگی این کار سخت را برای اینکه بتواند زندگی خانواده را از نظر مالی تامین کند، ادامه داد و با اینکه با نظر پزشک به دلیل آسیب به ریه هایش نباید کار می‌کرد اما همواره در تلاش بود و شغلش را که در حقیقت هنرش بود ادامه داد و از آن طریق زندگی‌مان را تأمین کرد.

او می‌گوید: آنطور که پدر برای ما تلاش می‌کرد، ما نمی‌توانیم برای فرزندانمان تلاش کنیم.

محمدحسن نیز دانشجو است، می‌گوید به تازگی کلیپی را در فضای مجازی دیده بودم؛ دوربین مخفی از دختران و پسران جوان می پرسید، فردی پیدا شده است که بدون چشمداشت تمام هزینه های زندگی شما شامل مسکن، خوراک، هزینه تحصیل و … را پرداخت می‌کند و شما را هم دوست دارد و در قبال اینها هیچ توقعی از شما ندارد، آیا می‌دانید او کیست؟ هر فردی پاسخی می‌داد، برخی اسامی بازیگران بزرگ کشور، برخی اسامی ثروتمندان، اشخاص سیاسی و… را می‌بردند، اما هیچکس نمی‌دانست تنها کسی که بدون چشمداشت، بدون انتظار و توقعی داوطلبانه هزینه‌های فرزند، را تقبل می‌کند و او را از جان عزیزتر می‌داند، تنها یک نفر است و کسی نیست جز «پدر».

محمدحسن می‌گوید: اگر روزی فرزندی داشته باشم، نمی‌توانم آنطور که پدرم با من رفتار می‌کرد با او رفتار کنم؛ تنها دلبستگی پدرمان، خانواده اش بود اما جوانان این زمانه مانند مردان و پدران گذشته نیستند و شاید نتوانند مانند آنها عمل کنند.

غلامرضا عباسی؛ کارشناس خانواده نیز درباره پدر می‌گوید: در آیات الهی درباره پدر و جایگاه او موارد بسیاری ذکر شده است و در حقیقت او را ولی فرزند می دانند؛ نقش و جایگاه پدر بسیار والا است اما متأسفانه در جامعه کنونی به دلیل تغییراتی که ایجاد شده، این نقش کمی متفاوت از گذشته شده است.

او مسئولیت پذیری را مهمترین ویژگی یک پدر عنوان می‌کند و می‌گوید: پدر خوب مسئولیت‌پذیر است و مسئولیت تربیت فرزندانش را بر عهده می‌گیرد و این مسئولیت را بر دوش مادر، پرستار، معلم و دیگران نمی گذارد و می‌داند در صورت شانه خالی کردن از این نقش، در آینده فرزند خود تاثیر خواهد گذاشت.

عباسی تاکید دارد که در گذشته پدران گاهی اوقات از دست فرزندان یا یکی از اعضای خانواده عصبانی می‌شدند و واکنش‌هایی داشتند و ناخواسته در آینده فرزندان نقش منفی می گذاشتند اما در زمان حاضر با افزایش سطح تحصیلات و دانش پدران، آنها می دانند که نباید عصبانی شوند و به عنوان یکی از ارکان مهم خانواده باید به کودکان و به ویژه همسر خود احترام بگذارند و از این طریق نقش تربیتی خود را به خوبی ایفا کنند.

این کارشناس خانواده، محافظت از خانواده را از دیگر وظایف پدر می داند و معتقد است، در کنار محافظت فیزیکی از خانواده، پدر باید محافظ روح و روان اعضای خانواده نیز باشد و برای رشد شخصیت کودک خود تلاش کند؛ این امر نیز با آرامش و داشتن روش های درست تربیتی حاصل می شود.

وی با بیان اینکه یک پدر باید به این امر توجه داشته باشد که کودک او، باید آینده یک کشور را در دست گیرد؛ به ارائه مهارتهای لازم برای زندگی اشاره می کند و می گوید: پدر از دوران کودکی باید خط تربیتی و مهارتی را برای کودک خود ترسیم کند تا او بتواند در آینده استقلال پذیری خود را داشته باشد و فردی موفق و تاثیرگذار باشد.

عباسی اظهار داشت: متاسفانه امروزه برخی پدران بدون توجه به نقش تربیتی که دارند، تمام مسئولیت های فرزندان را نیز بر عهده می گیرند و به اصطلاح فرزندی نازپرورده به جامعه تحویل می‌دهند؛ فرزند نازپروده آنان باری بر جامعه خواهد بود، در حالی که جامعه به افراد توانمند نیاز دارد.

این کارشناس خانواده وقت گذراندن پدران با فرزندان را در رشد شخصیت کودک موثر می داند و می افزاید: حتی اگر پدران مشغله کاری بالایی دارند نباید از این نکته و وقت گذراندن با فرزندان غافل شوند؛ حتی ساعات محدودی در آخر هفته را برای خانواده خالی کنند تا آنان با فقدان پدر مواجه نباشند و حتی اگر برایشان مقدور است، برنامه مسافرت را در برنامه های خانوادگی بگذارند و زمانی را با خانواده بگذرانند.

به گفته این کارشناس خانواده، تشویق خانواده به ویژه فرزندان به کارهای مثبت و جلوگیری از کارهای منفی و آسیب زا از دیگر وظایف پدران است، اگر فرزند فعالیت مثبتی انجام می دهد و یا اینکه برای یک اتفاق خوب تلاش می کند، پدر باید او را برای اینکه تلاشش را انجام داده تشویق کند و با این کار اعتماد به نفس را در او تقویت کند.