با نگاه به وضعیت ترکیب اصلی و نیمکت پرسپولیس در روز تقابل خارج از خانه با فولاد خوزستان، می‌توان به خوبی عملکرد پرسپولیس در دو پنجره اخیر نقل و انتقالاتی را ارزیابی کرد. در روز غیبت امیری، اورونوف، عالیشاه و سرلک به دلیل مصدومیت و خدابنده‌لو به دلیل محرومیت، مسعود ریگی و سعید صادقی تنها بازیکنان تعویضی اسماعیل کارتال در جدال با یحیی گل‌محمدی بودند و سایر بازیکنان حاضر روی نیمکت بجز علیرضا خدادادی جوان، توان تغییر فرم و شکل هجومی تیم را نداشتند. آن هم درست در زمانی که پرسپولیس، تنها سه روز فرصت استراحت تا بازی بعدی با الهلال در لیگ نخبگان آسیا داشت. از بحث ورود دیرهنگام کارتال و عدم شناخت کافی از تیم بگذریم، باید به این حقیقت اذعان داشت که انتظار پیروزی مقابل تیم آماده فولاد در اهواز از ترکیب فعلی پرسپولیس با توجه به شرایط مصدومیت‌ها و محرومیت‌ها، شاید انتظار به‌جایی نباشد و تساوی، نه حال عملکرد ضعیف بازیکنان و تیم که برآیند ترکیب و نیمکت پرسپولیس در این مسابقه بود. برخلاف پرسپولیس، یحیی گل‌محمدی از مهره‌های خوبی روی نیمکت برخوردار بود که جریان بازی را به نفع فولاد تغییر دادند و بازیکنان ترکیب اصلی پرسپولیس نیز در نیمه دوم، توان انجام بازی پرفشار نیمه نخست را نداشتند.
عملکرد دور از انتظار بازیکنان مطرحی مثل یاسین سلمانی و فرشاد احمدزاده در این فصل، پرسپولیس را در شرایطی بحرانی قرار داده و در چنین شرایطی، ناموفق بودن باشگاه در جذب یک بازیکن از طریق مذاکره با سایر باشگاه‌ها یک شکست بزرگ محسوب می‌شود. بجز سردار دورسون که با توجه به فسخ قرارداد لوکاس ژوائو جذب شد، پرسپولیس هیچ خرید دیگری در پنجره نقل و انتقالاتی نداشته و تأخیر در جذب سرمربی، فرصت تقویت ترکیب تیم با نگاه به گزینه‌های موجود در لیگ داخلی را هم از پرسپولیس گرفت. فرصتی که حالا باعث شده ترکیب پرسپولیس، به نسبت دو رقیب اصلی‌اش برای قهرمانی یعنی سپاهان و تراکتور، خالی از ستاره آماده باشد و این کار اسماعیل کارتال را برای رقم زدن یک شروع رؤیایی در پرسپولیس سخت می‌کند.
