محمود کیاپور، فعال و مشاور حوزه صنایع، با تأکید بر نقش کلیدی صنعت در بازسازی زیر ساخت ها، احیای اقتصاد ملی و بازگرداندن اعتماد عمومی، خواستار تعریف یک برنامه راهبردی ملی برای توسعه ظرفیت های صنعتی در دوران پساجنگ شد.
با اعلام آتش‌بس میان ایران و رژیم صهیونیستی، کشور وارد مرحله‌ای نو از حیات ملی شده است؛ مرحله‌ای که نیازمند انسجام، تدبیر و بازتعریف اولویت هاست. انفجار های مهیب و آسیب دیدن برخی زیرساخت ها، ابنیه، مراکز تولیدی و خدماتی در سراسر کشور، نه تنها چهره شهرها را مخدوش ساخته، بلکه ساختارهای حیاتی زندگی اقتصادی و اجتماعی مردم را نیز تحت تأثیر قرار داده است.
در این شرایط، صنایع ایران نقشی بی بدیل در فرآیند بازسازی ملی ایفا می‌کنند. آن‌ها دیگر صرفاً حلقه ای از زنجیره اقتصادی نیستند، بلکه به مثابه قلب تپنده حیات مجدد کشور باید در جایگاه موتور محرک بازسازی، اشتغال آفرینی و احیای هویت ملی قرار گیرند.
صنایع زیرساختی نظیر فولاد، سیمان، آلومینیوم، پتروشیمی و ماشین‌سازی، در خط مقدم بازسازی خواهند بود. فعال سازی ظرفیت های خاموش کارخانه‌های نیمه تعطیل، راه‌اندازی خطوط تولید متوقف شده و نوسازی تجهیزات صنعتی، می‌تواند سرعت و کیفیت بازسازی را به‌طور قابل توجهی ارتقا دهد. در عین حال، استفاده از ظرفیت تولید داخل، به کاهش وابستگی به واردات و حفظ منابع ارزی کشور کمک خواهد کرد.
از سوی دیگر، صنایع می‌توانند به عنوان سپری در برابر بحران اجتماعی ناشی از جنگ عمل کنند. با ایجاد اشتغال گسترده برای نیروهای انسانی بیکار شده و یا آسیب دیده، نه تنها زمینه بازگشت امنیت اجتماعی فراهم می شود، بلکه روحیه عمومی جامعه نیز ترمیم خواهد شد. حضور دوباره کارگران، مهندسان و متخصصان در خطوط تولید گام مهمی در جهت بازسازی سرمایه انسانی کشور خواهد بود.
فرصتی مهم نیز برای احیای اعتماد عمومی به کالای ایرانی ایجاد شده است. در دورانی که ملت نیازمند اطمینان، خود اتکایی و روحیه بازسازی است، کالای ایرانی می‌تواند نماد ایستادگی و بازگشت به مسیر رشد باشد. اگر صنایع بتوانند کیفیت را ارتقا داده و نیازهای داخلی را با سرعت و دقت تأمین کنند، برند “ساخت ایران” نه فقط در داخل بلکه در بازار های منطقه ای نیز اعتبار خواهد یافت.
همچنین تجربه جنگ، ضرورت توسعه فناوری های مقاوم، بومی و تاب‌آور را بیش از پیش نمایان ساخت. این دوران، زمانی طلایی برای نقش آفرینی شرکت های دانش بنیان، استارت آپ ها و مراکز صنعتی نوآور است تا با حمایت دولت، الگوی نوینی از تولید فناورانه و خود کفا را بنیان نهند.
صنایع می‌توانند با طراحی پروژه‌های مشارکتی بازسازی، زمینه جذب سرمایه گذاری‌های داخلی و خارجی را نیز فراهم آورند. ایجاد بسترهای شفاف، ارائه تسهیلات، تضمین حقوق سرمایه گذاران و معافیت های مالیاتی هدفمند از جمله اقدامات ضروری برای جلب مشارکت بخش خصوصی در این فرایند ملی است.
افزون بر این، ظرفیت‌های صنعتی ایران می‌توانند در قالب صدور خدمات فنی و مهندسی به کشورهای همسایه یا مناطق بحران زده بخشی از هزینه های بازسازی داخلی را جبران کرده و نقش ایران را در دیپلماسی اقتصادی منطقه‌ای تقویت کنند.
در مجموع، صنایع ایران نه تنها بازوی اجرایی بازسازی کشور، بلکه نماد ایستادگی، انسجام و امید به آینده‌اند. اکنون زمان آن رسیده که دولت و ملت، همگام با یکدیگر، با تکیه بر توان داخلی و سرمایه انسانی، ایرانِ فردا را از دل جنگ، با اقتدار و امید بازآفرینی کنند.