رهبری میفرمایند: درباره مقام والا و غیرقابل توصیف دختر پیامبر اعظم، زبان بنده و امثال بنده قاصر است. بشر نمیتواند توصیف کند مقامات معنوی و عظمت روحی فاطمه زهرا (س) را. از خود خدا و اولیای الهی بایستی شنید و آموخت.
به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس، در معتَقدات ما شیعیان جایگاه حضرت فاطمه زهرا نه فقط به علت رابطه نسبی با نبی اسلام و ائمه، بلکه به ذاتی خود از ارج و مقام بالایی برخوردار است. در ادامه سخنان حکیمِ انقلاب، آیتالله خامنهای را درباره مقام شامخ حضرت زهرا میخوانید. مصیبتی در درازای تاریخ این شهادت، مصیبتی نیست که در برههای از زمان اتفاق افتاده باشد و الان ما به یاد آن اشک بریزیم؛ نه، این مصیبتِ همیشه زمان است. مصیبت شهید کردن امیرالمؤمنین، این «تهدّمت واللَّه ارکان الهدی» ، فقط برای آن زمان خسارت نیافرید؛ برای طول تاریخ بشر خسارت ایجاد کرد. فاطمهی زهرا (سلاماللَّهعلیها) بیستوپنج سال قبل از این تاریخ در بستر بیماری به زنان مدینه فرمود اگر علی را بر سر کار میگذاشتند، «لساربهم سیراً سُجُحاً» ـ «سُجُح» یعنی هموار ـ راه زندگی را بر مردم هموار میکرد. «لا یکلِمُ خُشاشه»؛ نمیگذاشت ـ به تعبیر من ـ اقتدار حکومت و روحیه حکومتگریِ اسلام اندکی به پیکر جامعه اسلامی زخم بزند؛ نمیگذاشت ذرهای آسیب ایجاد کند؛ کار را پیش میبرد و از هر آسیبی هم جلوگیری میکرد. بهترین شکل حکومت کردن این است که حکومت به مردم زخم نزد؛ زندگی مردم را هم از لحاظ مادی و معنوی آباد کند. «ولا یکلّ سائرهُ و لا یُمُلّ راکبه و لاوردهم منهلا غیرا صافیا رویّا»؛ اینها را فاطمهی زهرا آن روز فرمود.این واقعه بیستوپنج سال عقب افتاد؛ ولی بالاخره امت اسلامی جمع شدند و امیرالمؤمنین را سرِ کار آوردند. امیرالمؤمنین در همین چند سال؛ یعنی از ذیحجّهی سال ۳۵ تا ماه رمضان سال ۴۰ ـ چهار سال و نُه ماه یا ده ماه ـ کارهای بزرگی انجام داد. کارهایی را پایهگذاری کرد که اگر شمشیر غدر و خیانت نمیبود و این جنایت بزرگ به وسیلهی ابنملجم و عناصر پشت پردهی این جنایت صورت نمیگرفت، امیرالمؤمنین این راه را ادامه میداد و باز دنیای اسلام شاید تا قرنها بیمه و تأمین میشد. لذا مصیبتی که آن روز وارد شد، برای دنیای اسلام و تاریخ اسلام پُرخسارت بود. باز هم این منهل رَویِّ صافیِّ زلالی را که میتوانست دنیای اسلام را سیراب کند، از دسترس دنیای اسلام دور کردند؛ لذا مصیبتِ همیشه است. (۱۳۸۳/۰۸/۱۵) سیره فاطمه زهرا نشان دهنده عظمت اوست عزیزان من! عظمت فاطمه زهرا سلاماللَّهعلیها، در سیره آن بزرگوار آشکار است. یک مسأله این است که ما چه شناختی از فاطمه زهرا سلاماللَّهعلیها داریم؟ این یک حرف است. بالاخره دوستان اهل بیت علیهمّالسّلام، در طول زمان، تا آنجا که توانستند سعی کردند به حقِّ دختر پیغمبر، فاطمه زهرا سلاماللَّهعلیها معرفت پیدا کنند. چنین هم نیست که کسی خیال کند همانطور که در زمان ما، این بزرگوار اینقدر در دلها عزیز و در چشمها شیرین است، همیشه همینطور بوده است. امروز بحمداللَّه دورانِ اسلامی است، دورانِ حکومت قرآن است، دورانِ حکومت علوی و حکومت اهل بیت علیهمالسّلام است و آنچه در دلهاست، بر زبانها جاری میشود. (۱۳۷۳/۰۹/۰۳) توصیف فاطمهزهرا را باید از زبان خدای متعال شنید درباره مقام والا و غیرقابل توصیف دختر پیامبر اعظم، زبان بنده و امثال بنده قاصر است. بشر نمیتواند توصیف کند مقامات معنوی و عظمت روحی انسانهای بزرگ الهی و آسمانی از جمله فاطمه زهرا (س) را از خود خدای متعال و از زبان خود بندگان بزرگ خدا و اولیای الهی بایستی شنید و آموخت؛ تا حدودی که فهم ما رسا است و میتواند، [باید] حدس زد مقامات را. پیغمبر اکرم (ص) درباره فاطمه زهرا (س) فرمود: سَیِّدَةِ نِساءِ اَهلِ الجَنَّة؛البتّه روایات دیگری هم هست: سَیِّدَةِ نِساءِ العالَمین؛ سَیِّدَةُ نِساءِ الدُّنیا، اینها همه با سندهای متقن از طریق شیعه و سنّی نقل شده است؛ نه اینکه فقط شیعه نقل کرده باشد؛ لکن به نظر من از همه مهمتر همان «سَیِّدَةِ نِساءِ اَهلِ الجَنَّة» است. ببینید خدای متعال در آیهی قرآن… میفرماید: وَ ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا لِلَّذینَ ءامَنُوا امرَاَتَ فِرعَون؛ [همسر فرعون] الگو برای همهی مؤمنین، نه فقط برای زنها؛برای «لِلَّذینَ ءامَنُوا» [است]. یعنی خدای متعال برای همهی مؤمنین دو زن را الگو قرار داده است: وَ ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا لِلَّذینَ ءامَنُوا امرَاَتَ فِرعَون، یکی زن فرعون جناب آسیه که درباره او چند جملهای میفرماید؛ بعد میفرماید: وَ مَریَمَ ابنَتَ عِمران؛ یکی هم حضرت مریم. خب این دو، الگو هستند برای همه بشریّت؛ برای همه مؤمنین عالم؛ این دو نفر و همه زنهای برجسته و اولیای الهی از جنس مؤنّث، همه در بهشتند، جایشان بهشت است؛ آنوقت فاطمه زهرا «سَیِّدَةُ نِساءِ اَهلِ الجَنَّة» است، سرور همه اینها است. ماها نمیتوانیم بیشتر از این، آن مقامات را درک کنیم. (۱۳۹۶/۱۲/۱۷) پایان پیام/