اگر بخواهیم بازار سرمایه ایران را با استانداردهای بازارهای مالی امریکا و اروپا مقایسه کنیم، متوجه می‌شویم ابزارهای مالی زیادی در آنجا وجود دارد که در کشورمان هنوز جای آن‌ها خالی است.یکی از این ابزارهای خالی، STAC ها یا شرکت‌های ویژه خرید و تملک تخصصی هستند. این نوع شرکت‌ها در دنیا به‌ویژه در بازارهای مالی پیشرفته از طرف رگولاتورها برای مدت محدودی ایجاد می‌شوند، معمولاً برای یک سال. این شرکت‌ها در بازار پذیرش عمومی می‌شوند و مدیر آن‌ها موظف است در مدت مشخص (معمولاً یک یا دو سال)، یک شرکت غیربورسی را خریداری کرده و آن را به صورت سهامی عام وارد بورس کند. اگر این شرکت موفق به این کار شود، شرکت بورسی جدیدی در بازار به وجود می‌آید. اگر نتواند این کار را انجام دهد، باید پول سرمایه‌گذاران را با بهره معقولی به آن‌ها بازگرداند. این ابزار می‌تواند در ایران به‌ویژه در زمینه خصوصی‌سازی شرکت‌های دولتی و ورود آن‌ها به بورس مفید باشد.در کنار STAC ها، یکی دیگر از ابزارهایی که در بازار ایران به شدت کمبود آن احساس می‌شود، صندوق‌های رمزارز هستند. با توجه به رشد و گسترش رمزارزها در دنیا و همچنین بازارهای غیررسمی که برای خرید و فروش این رمزارزها وجود دارد، استفاده از صندوق‌های رمزارز می‌تواند به ساماندهی این بازارها کمک کند. این صندوق‌ها می‌توانند به‌عنوان ابزاری رسمی برای سرمایه‌گذاری در رمزارزها عمل و به مردم این امکان را بدهد که به‌صورت قانونی و سازمان‌یافته در این بازارها فعالیت کند.
